اولویت‌بندی و تحلیل شیوه‌های تأمین مالی مشارکتی برای پروژه‌های شهری

رشد و توسعه اقتصادی کشورها در گرو پروژه‌های مختلف زیرساختی و خدماتی می‌باشد. محدودیت منابع بودجه‌ای دولت‌ها برای تأمین مالی پروژه‌های بزرگ و همچنین تقاضای زیاد مالی موجود در زمینه سرمایه‌گذاری در این پروژه‌ها، کشورها را بر آن داشته تا تمامی تلاش خود را برای بهره‌گیری از مشارکت فعال بخش خصوصی و ایجاد فضای رقابتی مناسب برای فعالیت آن‌ها به کاربندند که این تلاش‌ها در قالب مشارکت‌های عمومی-خصوصی متبلور شده است. در این پژوهش به رتبه­بندی روش‌های تأمین مالی مشارکتی و شناسایی بهترین آن‌ها بر اساس چهار شاخص ریسک، مدت‌زمان، کارایی و سرمایه در گردش برای سرمایه­گذاری در پروژه‌های شهری پرداخته‌شده است. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه و از روش AHP استفاده‌شده است. نتایج تحلیل سلسه‌مراتب AHP نشان داد که روش ساخت، عملیات و انتقال با اولویت 430/0 در صدر رتبه‌بندی قرار گرفت و روش خرید خدمات و قرارداد اجاره به ترتیب با اولویت‌های 245/0 و 124/0 در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند و روش قراردادهای امتیازی و عملیات و مدیریت با اولویت‌های 108/0 و 093/0 در رده‌های پائین قرار گرفتند.